Περί ρόστερ ο λόγος...

Χαίρεται και πάλι Κύριοι και Κυρίες.

Πριν ξεκινήσω να αναφέρομαι στα αγωνιστικά του Παναιτωλικού θέλω να πω δυο λόγια.

Ευχαριστώ τον κάθε ένα που αφιέρωσε τον χρόνο του για αναγνώσει το προηγούμενο άρθρο μου και ιδιαίτερα εκείνους που μπήκαν και στην κριτική διαδικασία να σχολιάσουν και να τοποθετηθούν σχετικά. Με τιμάει και σας ευχαριστώ.

Θα ήθελα επι της ευκαιρίας να κάνω σαφές και μερικά πράγματα ακόμα καθώς έχω την τάση να είμαι ειλικρινής . ΔΕΝ είμαι δημοσιογράφος, είμαι ένας απλός 27χρονος που έχει ασχοληθεί αρκετά με το αντικείμενο του ποδοσφαίρου - πρακτικά και θεωρητικά - πάντα όμως σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Ετυμολογικά “ερασιτέχνης” είναι αυτός που ασχολείται με κάτι από ευχαρίστηση, όχι επαγγελματικά ή με σκοπό το οικονομικό κέρδος. Και αυτό ακριβώς κάνω. Οπότε δεν δεσμεύομαι από κάποιο δημοσιογραφικό κανόνα για το πως, τι και γιατι το γράφω ή έχω κάποιο ανώτερο χέρι που με κατευθύνει. Οι πηγές μου είναι το Ίντερνετ και η λογική μου, που μου επιτρέπει να διασταυρώνω τα γεγονότα ώστε να παρουσιάζω ένα συμπέρασμα στο οποίο σίγουρα ελλοχεύει ο κίνδυνος του σφάλματος, πάραυτα όμως είναι προιόν λογικής επεξεργασίας ΚΑΙ ΜΟΝΟ.

ΔΕΝ μένω στο Αγρίνιο αλλά στην Αθήνα. Αυτό δεν μου επιτρέπει να παρακολουθώ από κοντά τα εντός του Παναιτωλικού και το κυριότερο με αφήνει έξω από κάθε πληροφορία για την ομάδα που θα μπορούσε να έφτανε στα αυτιά μου, όπως φαντάζομαι θα συμβαίνει με πολλούς απο εσάς. Ακόμα και να έφτανε βέβαια δεν θα την δημοσίευα καθώς δεν είμαι δημοσιογράφος και ΔΕΝ μου αρέσει να κάνω σπέκουλα. Μου αρέσει να μιλάω για μπάλα. Πολύ κιόλας. Όλα τα υπόλοιπα εξωαγωνιστικά και μη μου φαίνονται από ανούσια εως βαρετά. Θα τα σχολιάσω αλλά δεν θα μου άρεσε να μιλάω για αυτά εν ολίγοις. Τα παραπάνω γράφτηκαν για να με γνωρίσετε λίγο καλύτερα αφενός και αφετέρου γιατί θα ήθελα να απαντάω στα σχόλια σας στο σάιτ αλλά θα προτιμούσα η κουβέντα να γίνεται πάνω στα αγωνιστικά πλαίσια της ομάδας. Πάμε στο δια ταύτα.


Έγραψα την προηγούμενη βδομάδα οτι το παρόν άρθρο θα είχε αντικείμενο το ρόστερ και γιατί πιστεύω οτι έχει περισσότερες ικανότητες απο οτι πιστεύει η πλειοψηφία. Λογικό η κακή εικόνα της ομάδας στα πρώτα παιχνίδια και σε συνδυασμό με τις καλοκαιρινές αποχωρήσεις να αφήνει μια νότα απαισιοδοξίας για το ρόστερ, ωστοσο πιστεύω πως κάτι τέτοιο δεν είναι απόλυτα σωστό.

Αρχικά απο το περυσινό ρόστερ αποχώρησαν οι : Φερνάντο Γοδόι, Νίκολας Μαρτίνεζ, Άντονι Σκαραμοντσίνο, Γιώργος Φωτάκης, Γιώργος Θεοδωρίδης, Ράφαελ Μπρακάλι, Ουίλιαμ Εντζενγκέλε, Άντρε Άλβεζ, Έρικ Μορένο, Στέλιος Μαλεζάς.

Ενώ αποκτήθηκαν οι : Ντάνι Μπεχαράνο, Δημήτρης Κυριακίδης, Εμιλιάνο Ρομέρο Μάρκος Πάουλο, Γρηγόρης Μάκος, Τάσος Παπάζογλου, Γιένς Κόρσιενς, Ανρί Καμαρά, Μάρκο Μαρκόφσκι , Αμρ Ουάρντα.

10 έφυγαν, 10 ήρθαν. Η πρώτη εικόνα δεν είναι θετική. Έφυγαν 7 βασικοί παίχτες της περυσινης ομάδας που έκανε την καλύτερη πορεία του Παναιτωλικού. Ο άσσος, τα 2 σεντερ μπακ, τα 2 κεντρικά χαφ, το 10αρι και ο επιθετικός. Ολοι παίχτες του άξονα. Αυτό έχει μια ιδιαιτερότητα. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο η ομάδα στήνεται στις θέσεις αυτές και με την σειρά που τις έγραψα. Ο Παναιτωλικός τους άλλαξε όλους. Αυτό απο μόνο του είναι κάτι οπισθοδρομικό γιατί καλείται να βρει νέους πρωταγωνιστές και με την σειρά τους αυτοί να βρουν την κατάλληλη χημεία. Αν προσθέσετε στην εξίσωση και την αποχώρηση του Χάβου τότε μιλάμε για καθολική αλλαγή και τα πράγματα είναι σαφώς πιο δύσκολα. Ωστόσο είναι και κάτι που δύσκολα θα μπορούσε να αποφευχθεί. Ο Μπρακάλι έφυγε γιατί δεν ήθελε να μείνει άλλο στην Ελλάδα, ο Μαλεζάς με πληρωμένη ρήτρα ελέω ΠΑΟΚ, ο Μαρτίνεζ γιατί είναι ο Μαρτίνεζ και παραήταν καλός για να μείνει ενώ ο Άλβες δεν συγκίνησε και κάνενα ιδιαίτερα. Οι περιπτώσεις Εντζεγκέλε και Γοδόι ειναι ξεχωριστές γιατί αφενώς υπήρχε διάθεση απο την διοίκηση να μείνουν απλά φάνηκε στην πορεία οτι οι ίδιοι δεν θέλανε και τόσο. Σκαραμοντσίνο, Μορένο και Θεοδωρίδης ήταν λογικές αποχωρήσεις, ενώ η μη παραμονή Φωτάκη μπορεί να μην ήταν λογική βάση της απόδοσης του παίκτη αλλά σίγουρα έπαιξε ρόλο η προχωρημένη ηλικία, η απομάκρυνση Χάβου και η θέληση για εύρεση κάποιου νεότερου και με μεταπωλητική αξία.

Η καλύτερη δυνατή 11αδα του Παναιτωλικού στην περυσινή Σουπερλίγκα στην οποια και τερμάτισε 1 βαθμό ουσιαστικά απο τα πλέι οφ και την έξοδο στην Ευρώπη ηταν η: Μπρακάλι, Κέβιν, Εντζενγκέλε, Μαλεζάς, Μπεχαράνο, Γοδόι, Φωτάκης, Μαρτίνεζ, Κάπελ, Βιγιαφάνιεζ, Αλβεζ, με τον Κούσσα να έρχεται ελάχιστα 3ος σε λεπτά συμμετοχής στο κέντρο της άμυνας.

Πάμε να εξετάσουμε ατομικά τις διαφορές παρόλο που μια ομάδα κρίνεται περισσότερο απο το ομαδικό της επίπεδο και λιγότερο απο το ατομικό της. Ο Παναιτωλικός πέρυσι ευτύχησε να έχει πραγματικά καλούς παίκτες αλλά και δουλεμένους σωστά σαν σύνολό.


Μπρακάλι – Κυριακίδης, Στεφανάκος.

Η διοίκηση αποφάσισε ολόσωστα να δώσει ευκαιρία στον σωματικά προικισμένο Στεφανάκο συμπληρώνοντας τον με αποδεδειγμένα (για όσους είχαν εικόνα) έναν απο τους καλύτερους γκολικιπερ που αγωνίζονται στην Ελλάδα, τον Κυριακίδη. Ο Στεφανάκος έχει τρομερά προσόντα αλλά είναι αγχωτικός κίπερ και αυτό τον κάνει “γκαφατζή”, άσχετα που τον εξέθεσε πολύ η αμυντική λειτουργία της ομάδας μέχρι στιγμής. Δουλεύεται αυτό αλλά θέλει πολύ δουλειά απο τον ίδιο και το σταφ. Ο Κυριακίδης είναι αυτή την στιγμή όμως πολύ καλύτερος και σίγουρα είναι μια πραγματικά καλή μεταγραφή για το κενό του Μπρακάλι.


Εντζεγκέλε, Μαλεζάς – Κόρσιενς,Παπάζογλου.

Και οι δύο ήταν εξαιρετικοί πέρυσι αλλά ήταν πραγματικά περισσότερο θέμα καλής αμυντικής συνοχής της ομάδας και λιγότερο ατομικό. Ο Παπάζογλου είναι καλό στόπερ, γρήγορος και με πιο τεχνικά στοιχεία απο τον Μαλεζά, ενώ ο Κόρσιενς είναι το αριστερό στόπερ (τεράστια σημασία τα στόπερ να έχουν αντίθετα πόδια) που πήρε η ομάδα. Δεν τον έχουμε δει, οπότε δεν κρίνεται. Τον πιστεύω αλλά μόνο λόγω ενστίκτου και τίποτα άλλο (στο football manager 2016 η καρτέλα του είναι φοβερή πάραυτα). Συμπερασματικά εδώ ο σχεδιασμός μεταγραφικά είναι σωστός γιατί τα κενά καλύφθηκαν με ποδοσφαιρική λογική. Μόνες παραφωνίες είναι η μη αναμενόμενη φυγή Μαλεζά τις τελευταίες μέρες του

Αυγόυστου και οτι λόγω του τραυματισμού του Κόρσιενς, αναγκάστηκε να παίξει ο Παναιτωλικός με ένα διδυμο Παπάζογλου-Κούσσα που είναι αρκετά αταίριαστο. Χρειάζεται μεταγραφή κεντρικού αμυντικού η ομάδα ανάλογα με την απόδοση του Κόρσιενς καθώς είναι φανερό οτι δεν γίνεται να ρισκάρει η ομάδα να στηριχθεί ξανά αποκλειστικά στον Κούσσα. Το πρόσημο είναι μάλλον ουδέτερο ενώ αν βγεί η μεταγραφή Κόρσιενς θα μιλάμε σίγουρα για θετικό. καθώς τα σεντερ μπακ δεν είναι κακά. Κακή ήταν η αεράμυνα του Πόντες που τα εξέθεσε.


Γοδόι – Μάκος, Ν.Μπεχαράνο.

Εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο Παναιτωλικός πήρε έναν σίγουρο (Μάκο) και άλλον ένα για επένδυση με προοπτική (Μπεχαράνο) για να καλύψουν το κενό του Γοδόι που πέρυσι ήταν ο μισός Παναιτωλικός. Παίκτης με 57 κοψίματα, 3ος σε σωστές μεταβιβάσεις και δεύτερος σε λεπτά συμμετοχής. Σύγχρονο 6αρι, ο Χάβος στήριξε την αμυντική λειτουργία της ομάδας πάνω του και δεν έχασε. Κακό ματς δύσκολα έκανε, ήταν μαχητικότατος και έδινε πολύ σκληράδα. Η διαφορά με τον Μάκο είναι υπαρκτή χωρίς αυτό να σημαίνει οτι ο δεύτερος παίζει την θέση αρνητικά. Ο Γρηγόρης προσφέρει αρκετά απλά ο Γοδόι έκανε καλύτερα ότι κάνει ο Μάκος τώρα, συν του οτι ο Αργεντίνος ήταν σχετικά καλύτερος επιθετικά. Πάντως η θέση καλύφθηκε σωστά, ικανοποιητικά και με ποδοσφαιρική λογική. Ο έτερος Μπεχαράνο είναι ιδιάζουσα περίπτωση. Η απόκτηση του έγινε με λογική μεταπωλητικής αξίας και λογικά θα έχει αρκετή στήριξη οπότε θα κριθεί και πιο ικανοποιητικά. Μέχρι στιγμής δεν είναι κακός αλλά δεν είναι και καλός. Έχει σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του και είναι ο μόνος παίκτης που αγωνίζεται και ακόμα αποτελεί ερωτηματικό. Μοιάζει να είναι μια προηγούμενη έκδοση του Μάκου. Είναι μικρός, έχει περιθώριο για δουλεία και δίνει μια έξτρα ποιοτική λύση που δεν υπήρχε πέρυσι. Ας μην ξεχνάμε οτι είναι και βασικός διεθνής παίκτης της Βολιβίας και έχει και την δικαιολογία του Κόπα Αμέρικα.

Εν κατακλείδι, το πρόσημο είναι ελάχιστα αρνητικό, όχι γιατί ο Μάκος δεν είναι καλός, ούτε γιατί ο Μπεχαράνο δεν έχει δείξει κάτι αξιομνημόνευτο μέχρι σήμερα, αλλά γιατί ο Γοδόι πέρυσι ήταν όλη η αμυντική λειτουργία του Παναιτωλικού.


Φωτάκης – Πάουλο.

Μπορεί σε αρκετούς να ξενίζει αλλά ο ρόλος του Φωτάκη επί Χάβου ήταν σύνθετος και αρκετά πετυχημένος. Ξεκάθαρο 8άρι και βασικός, 6ος σε λεπτά συμμετοχής, 2ος σε πάσες με 191 πίσω απο τον Μαρτίνεζ, 2ος σε κλεψίματα με 45, 4ος σε επεμβάσεις με 43 ενώ όλοι απο πάνω του ήταν σέντερ μπακ και ο Μπρακάλι (!!). Γεμάτη χρονιά από έναν τακτικά σωστό ποδοσφαιριστή που ο Παναιτωλικός αντικατέστησε με τον Πάουλο. Ο Βραζιλιάνος ήρθε απο γεμάτη χρονιά στην Πορτογαλία, άργησε λίγο να μπεί στο κλίμα αλλά δείχνει οτι μπορεί να βοηθήσει πραγματικά. Τρεχαλατζής, με πολύ αντοχή και δουλευταράς μέσα στο γήπεδο ενώ έχει και καλό σουτ. Δεν θα κάνει την διαφορά, δεν έιναι τέτοιος παίκτης. Επίσης δεν έιναι ο αντι-Μαρτίνεζ, όπως λανθασμένα βαφτίστηκε, σε καμία περίπτωση αφού δεν είναι καν 10αρι και πρέπει να κρίνεται κατάλληλα. Είναι όμως καλή περίπτωση και φαίνεται οτι θα βοηθήσει. Στα ίσα εδώ το πρόσημο.


Μαρτίνεζ – Ρομέρο, Ρουσκουγιέδα.

Το να προσπαθήσεις να καλύψεις το κενό του Νίκολας είναι απο μόνο του πολύ δύσκολο. Δεν έχουν σημασία οι αριθμοί. Αυτά που έκανε ο Μαρτίνεζ στο γήπεδο μιλάνε απο μόνα τους. Νομίζω στον Παναιτωλικό ήξεραν οτι πολύ δύσκολα θα βρουν παίκτη ισάξιο του και τους δυσκόλεψε πολύ οτι το καλοκαίρι που θα έπρεπε να ψάξουν αντικαστάτη πιο ήρεμα και πιο μεθοδικά, αναγκάστηκαν να ασχοληθούν με τις αλλαγές σε όλη την ομάδα. Αποκτήθηκε ο Ρομέρο ενώ εσωτερική μεταγραφή θεωρούμε και την περίπτωση του Ρουσκουγιέδα. Ο Ρομέρο έχει παίξει 3 αγώνες χωρίς να είναι αρνητικός (έχει και την γκολάρα με την Βέροια) και είναι απορίας άξιο γιατί δεν τον έχουμε δεί σε περισσότερα ματς, ενώ ο Ρούσκου μου είναι πολύ συμπαθής και θεωρώ οτι είναι προσαρμοσμένος καλύτερα σε σχέση με πέρυσι και πιο μεστός στο παιχνίδι του. Έχω την εντύπωση οτι αν τον κρίνουμε σαν αντι- Μαρτίνεζ θα τον αδικήσουμε καθώς το παιδί και ποιότητα έχει και υπομονή έδειξε και προσφέρει στο χορτάρι. Έχει καλή πάσα, βλέπει γήπεδο και προσφέρει και αμυντικά. Στα μείον οτι υστερεί στο τελείωμα. Πιστεύω οτι με παιχνίδια στα πόδια του θα δούμε πολύ καλά πράγματα

απο τον Σεμπάστιαν. Εδώ να τονίσω ότι η θεοποίηση του Μαρτίνεζ θεωρώ οτι κάνει κακό στην ομάδα διότι δεν υπάρχει η διάθεση για σωστή κρίση παρά μόνο για σύγκριση.

Συμπερασματικά, το πρόσημο ναι μεν θα γράψει πλην λόγω Μαρτίνεζ αλλά εάν ο Ρομέρο μας δώσει παραπάνω και ο Ρούσκου συνεχίσει έτσι θα μιλάμε για μια καλή πραγματικά καλή δυάδα επιτελικών χαφ.


'Αλβες – Μαρκόφσκι.

Απο σπόντα γκολ. Και τι γκολ. Γκολ τσάμπιονς λιγκ η απόκτηση του Μάρκου. Το καλοκαίρι φώναζα για την απόκτηση του Μάντζιου και δεν σας κρύβω οτι είχα απογοητευτεί όταν τον έβλεπα να πηγαίνει απο τον Πλατανιά στη Λειβαδιά. Δικαιώθηκα για τον Μάντζιο αλλά ελάχιστη σημασία έχει αφού ο Μαρκόφσκι είναι πραγματικά αυτό που έλειπε απο την ομάδα τόσα χρόνια. Ένας επιθετικός. Ο 'Αλβες ήταν φορ που δυσκολευόταν να σπρώξει την μπάλα σε κενή εστία. Οπότε ούτε λόγος. Ο Μάρκος παίζει ξύλο, σπρώχνει, γεμίζει την περιοχή, έχει παιχνίδι με κεφάλι και πλάτη, σπάει την μπάλα και το κυριότερο, την “βάζει” στο πλεκτό. Άσχετα βέβαια με την προσφορά του Μαρκόφσκι ο προγραμματισμός στο θέμα του επιθετικού ήταν τραγικός καθώς πέρα απο την καθυστέρηση, η ομάδα έχει μείνει ουσιαστικά με ενάμιση επιθετικό αφού ο Βασιλείου είναι σκιά του εαυτού του για πολύ καιρό και συνήθως αυτό δεν έχει καλή κατάληξη στους ποδοσφαιριστές. Επιβεβλημένη η απόκτηση φορ αλλά ο Μαρκόφσκι έχει γράψει συν στην σύγκριση με πέρυσι.

Στις πτέρυγες το πρόσημο γράφει συν με χίλια. Αποκτήθηκε ο παικταράς Ουάρντα που εαν βελτιώσει την τακτική του προσέγγιση θα διασύρει κόσμο και θα ξεχαστεί πολύ εύκολα ο Μαρτίνεζ. Οι Βιγιαφάνιεζ και Κέβιν είναι αυτοί που ξέραμε, ο Κάπελ συνεχίζει να εκθέτει όσους θεωρούν οτι είναι απλά γρήγορος, ο Μπεχαράνο μόνο έχει μείνει λίγο πίσω (λόγω Κόπα Αμέρικα και κόντρας με Πόντες πιστεύω) αλλά ο Μύγας ξεπετάχτηκε απο το πουθενά για να βελτιώσει ακόμα περισσότερο την εικόνα στις πτέρυγες. Για τον Μύγα η σκέψη είναι απλή. Για να κάνεις καριέρα σαν εξτρέμ θες πολλά πράγματα. Τεχνική,

ντρίπλα, σέντρα, ταχύτητα, σουτ. Αν έχεις 1 ή 2 μόνο δύσκολα θα προχωρήσεις. Αν τα έχεις μέτρια θα παραμείνεις μέτριος. Προχωράει μόνο αυτός που έχει τα περισσότερα από αυτά που δουλέυονται πολύ καλά και 1-2 πηγαία ταλέντα καθώς η θέση έχει πολλές απαιτήσεις που δεν έχουν περιθώρια βελτίωσης (όπως η τεχνική και η ντριμπλα) και αυτός είναι και ένας λόγος που βλέπουμε ακόμα και παίκτες της κλάσης του Μπέιλ στο διεθνές ποδόσφαιρο να ζορίζονται πολύ παίζοντας στα άκρα της επίθεσης. Η μονιμοποίηση του Μύγα στο δεξί άκρο της άμυνας είναι αδιαπραγμάτευτη εαν θέλει ο συγκεκριμένος να κάνει καριέρα. Η περίπτωση του μου θυμίζει την περίπτωση Σαλπιγγίδη που πάντα σκεφτόμουν τι καριέρα θα είχε κάνει εαν έπαιζε μόνιμα δεξί μπακ. Λεπτά θα κλέψει και ο Ρουμπουλάκου σίγουρα που όμως δείχνει άγουρος για το επίπεδο.

Ανακεφαλαιώνοντας, συγκριτικά τα δύο ρόστερ έχουν μια ισορροπία στο τέρμα και στην άμυνα, λίγο καλύτερα πέρυσι στο χωρο του κέντρου και πολυ καλύτερα φέτος στην επίθεση και στα άκρα. Το πρόσημο γενικότερα κρίνεται θετικό παρόλο που λείπουν οι παιχταράδες Μπακάλι, Γοδόι, Μαρτίνεζ αφού η φετινή ομάδα έχει περισσότερους καλούς εργάτες και λιγότερους σταρ σε σχέση με πέρυσι που πέρα από τους βασικούς από τον πάγκο ερχόταν το χάος. Πραγματικά πιστεύω οτι με καλή δουλεία στο κομμάτι της συνοχής και της αμυντικής λειτουργίας το ρόστερ έχει να προσφέρει σίγουρη παραμονή και με τις κατάλληλες προσθαφαιρέσεις ένα καλύτερο πλασάρισμα και εχέγγυα για την επόμενη χρονιά. Σχόλιο για το ματς με τον ΠΑΟΚ έχω να κάνω μόνο ένα. Το αποτέλεσμα και κυρίως η εικόνα της ομάδας επιβεβαιώνουν αυτά που έγραψα για τον Μαντζουράκη στο προηγούμενο άρθρο όπου έκανα λόγο για επιστροφή στις ρίζες και αυτή ήταν ακριβώς και η εικόνα που έδειξε η ομάδα στη Θεσσαλονίκη : “Ήδη η προσπάθεια για επιστροφή στις ρίζες είναι εμφανέστατη. Η ομάδα προσπαθεί να τρέξει, να κάνει συνεργασίες από το κέντρο και μπροστά, να αντεπιτίθεται με τακτική, ενώ λογικά όλο το βάρος έχει πέσει στην αμυντική συμπεριφορά της ομάδας που ήταν φανερό ότι ήταν θέμα διάθεσης και ελλιπής δουλείας. Σαφώς και θα κριθεί ο Μαντζουράκης, σαφώς και δεν θα πιάσει ο Παναιτωλικός τα περυσινά στάνταρ απόδοσης, σαφώς και θα ματώνει πια για κάθε αποτέλεσμα αλλά σε σχέση με την ελεύθερη πτώση που βρισκόταν η ομάδα, στην παρούσα φάση μόνο καλύτερα μπορεί να πάει.”

Αναμένουμε την συνέχεια με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, σας ευχαριστώ για την ανάγνωση και αναμένω τα σχόλια σας απο κάτω.

Αντρέας Σκούρας