Ουάρντα: «Είμαι... Παναιτωλικάρα, θέλω να παίξω στην Μπάρτσα»

Με όνειρο να φτάσει μέχρι την Μπαρτσελόνα, αλλά και να επιστρέφει στο Αγρίνιο για την... Παναιτωλικάρα, ο Αμρ Ουάρντα μιλάει στο gazzetta.gr για την Ελλάδα, τους στόχους του και το ξέσπασμά του κόντρα στον Ηρακλή, όταν και αφού σκόραρε, έκλαψε!

Γεμάτος όνειρα, χωρίς... ταβάνι, με πίστη στο ταλέντο του και στην σκληρή δουλειά. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής της νίκης του Παναιτωλικού κόντρα στον Ηρακλή, Αμρ Ουάρντα, μίλησε στο gazzetta.gr για την προσωπική του επίδοση που “δεν μετράει”, τον κόσμο στο Αγρίνιο που του δείχνει ότι τον λατρεύει και την Μπαρτσελόνα με την Ρεάλ, στις οποίες θα ήθελε να παίξει!

Έκανες μία εκπληκτική εμφάνιση και βοήθησες τα μέγιστα την ομάδα σου, με ένα γκολ από πέναλτι που εσύ κέρδισες, αλλά και ασίστ στο τέρμα του Μαρκόφσκι...

«Αυτά δεν έχουν σημασία, είμαστε ομάδα. Δεν βάζει γκολ ο Ουάρντα, βάζει ο Παναιτωλικός, δεν κερδίζει ο Ουάρντα, ούτε κάποιος άλλος παίκτης μόνος του. Όλοι μαζί κερδίζουμε και όλοι μαζί χάνουμε, είμαστε οικογένεια και όλοι παλεύουμε για την ομάδα. Θέλαμε πάρα πολύ να πάρουμε αυτή την νίκη, όχι πως δε θέλουμε και τις άλλες, πάντα αυτός είναι ο στόχος μας. Απλά τώρα ήταν το τελευταίο ματς του πρώτου γύρου, πριν της διακοπές και ξέραμε πως θα μας βοηθήσει πολύ να κλείσουμε αυτόν τον κύκλο με ένα θετικό αποτέλεσμα. Ήταν κάτι παραπάνω από τους 3 βαθμούς, είναι ψυχολογία για την συνέχεια».

Ο κύκλος, όπως είπες, έκλεισε θετικά, αλλά στην διάρκειά του, πολλά δεν πήγαν όπως θα θέλατε...

«Ισχύει, η χρονιά δε ξεκίνησε όπως θα έπρεπε. Πολλές φορές απογοητεύσαμε τους εαυτούς μας, ήμασταν κακοί και δε δείξαμε τις πραγματικές μας δυνατότητες. Το παιχνίδι με τον Ηρακλή, πάντως, ήταν ένα θετικό δείγμα, αν και είμαι σίγουρος πως έχουμε πολλά ακόμα να πετύχουμε. Τώρα αφήνουμε πίσω μας αυτόν τον αγώνα και κοιτάμε τον επόμενο, κόντρα στον Παναθηναϊκό».


Έρχονται γιορτινές μέρες, έχετε άδεια κι εσύ ήδη σκέφτεσαι τον Παναθηναϊκό;

«Πάντα κοιτάω μπροστά. Όταν τελειώνει ένα παιχνίδι σκέφτομαι το επόμενο. Τώρα θα πάω στην Αίγυπτο να δω την οικογένεια και τους δικούς μου ανθρώπους, να γιορτάσουμε και... όλα αυτά, όμως και τότε, στο πίσω μέρος του μυαλού μου θα είναι το ματς στην Αθήνα».

Σε είδαμε να κλαις μετά το γκολ που πέτυχες... Τι προκάλεσε αυτό το ξέσπασμα;


«Είχα περάσει κάποιες δύσκολες στιγμές και όλο αυτό το πράγμα, μου είχε δημιουργήσει μία πίεση, ένα άγχος. Εκείνη την στιγμή αυτό όλο βγήκε από μέσα μου, ήταν ένα ξέσπασμα συναισθημάτων, τίποτα πιο... σοβαρό. Αυτό είναι καλό, πιστεύω, δεν πρέπει να τα κρατάς μέσα σου. Όμως δεν υπάρχει κάποιο θέμα, ήταν μόνο της στιγμής».



Ο Παναιτωλικός μετά την αντικατάσταση του προπονητή βελτιώθηκε... Τι ήταν αυτό που άλλαξε και πως βλέπεις την συνέχεια;

«Πιστεύω πραγματικά πως έχουμε ανεβάσει αρκετά την επίδοσή μας σε σχέση με παλιά. Φάνηκε στις νίκες αυτό, φάνηκε και σε παιχνίδια όπως με τον Ολυμπιακό που αξίζαμε περισσότερα... Δε θέλω να μιλάω για διαιτητές, αν και γίνανε λάθη, αλλά συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο, έτσι πάει. Σίγουρα, όμως, δουλεύουμε σκληρά για να είμαστε όλο και καλύτεροι. Δεν θα γίνουμε από την μία μέρα στην άλλη η Μπαρτσελόνα, αλλά μπορούμε να παίξουμε όμορφο ποδόσφαιρο».

Ποιος είναι ο στόχος σου επαγγελματικά και ποιο το όνειρό σου;

«Στόχος και όνειρα είναι κάτι που για μένα πάνε μαζί. Στόχος μου είναι να εκπληρώσω τα όνειρά μου και για να είμαι ειλικρινής, αυτά δεν έχουν ταβάνι. Για να καταλάβεις, θα ήθελα να παίξω σε μία πολύ μεγάλη ομάδα, ίσως ακόμα και στην Μπαρτσελόνα ή την Ρεάλ. Όμως, η νοοτροπία μου είναι να κάνω ένα βήμα την φορά. Κι επειδή μου αρέσει πολύ η Ελλάδα, θα ήθελα να παίξω καλά με τον Παναιτωλικό, να πάρω μία μεταγραφή σε μεγάλη ομάδα εδώ και μετά βλέπουμε... Ποτέ δε ξέρεις, ο Σαλάχ για παράδειγμα, που είναι συμπατριώτης μου, δείτε τι έχει πετύχει και σε τι ηλικία! Πολύ δουλειά και... sky is the limit».

Πως νιώθεις εδώ, σου αρέσει είπες η Ελλάδα, αλλά πως είναι να παίζεις μακριά από την πατρίδα σου και τους δικούς σου ανθρώπους; Σε δυσκόλεψε όλο αυτό;

«Σίγουρα, δεν ήταν εύκολο, αλλά το ξεπερνάω. Δε θέλω να το σκέφτομαι, γιατί είμαι επαγγελματίας. Αγαπάω την οικογένειά μου και τους φίλους μου, μου λείπει η πατρίδα μου, αλλά παίζω μπάλα, αυτή είναι η δουλειά μου και δε... χωράνε τέτοια πράγματα. Απλά θα ήθελα να καθιερωθώ να παίξω σε υψηλό επίπεδο και να καταφέρω να φέρω μαζί μου και τους δικούς μου ανθρώπους. Όσο για την πατρίδα μου, όσο παίζω μπάλα θα είναι για τις διακοπές μου, αλλά μέχρι εκεί. Όταν έχεις πάρει απόφαση να είσαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, δε μπορεί να έχεις μόνο τα θετικά, πρέπει να μάθεις να “χάνεις” πράγματα. Κι εγώ είμαι έτοιμος για όλα».

Πως περνάς στο Αγρίνιο, σου αρέσει; ο κόσμος πως σε αντιμετωπίζει;

«Έχω γίνει Παναιτωλικάρα (σε... άπταιστα Ελληνικά). Η πόλη είναι μικρή, αλλά όμορφη και ο κόσμος ζει για την ομάδα. Την αγαπάνε αφάνταστα και εμάς μαζί. Μου το δείχνουν με κάθε ευκαιρία, όπου πάω με... αγκαλιάζουν, μου φωνάζουν από τις καφετέριες “γεια σου παικτάρα” και γενικά είναι πάντα δίπλα μας. Δεν είναι μόνο αυτό που βλέπεται στο γήπεδο, που είναι σχεδόν πάντα γεμάτο, είναι έτσι όλη την ώρα. Αυτό μας έχει δώσει και επιπλέον κίνητρο για να παλεύουμε για την ομάδα, για την φανέλα, για τον κόσμο. Όχι για εμάς, για αυτούς. Γι αυτό και έχω αγαπήσει αυτόν τον σύλλογο, έστω κι αν είμαι εδώ τόσο λίγο καιρό. Και δε θα ξεχάσω ποτέ πόσο με βοήθησε, ότι κι αν γίνει στην συνέχεια της καριέρας μου, όπου κι αν βρεθώ, θα επιστρέφω εδώ για να δω την Πανατωλικάρα»