Δικαίωση όλης της πόλης! (vid)

Ο Παναιτωλικός 34 χρόνια από την τελευταία παρουσία στα μεγάλα σαλόνια είναι ξανά στην Σούπερ Λίγκα και από τον Φώτη Κωστούλα… μέχρι τον τελευταίο πολίτη του Αγρινίου όλοι νιώθουν δικαιωμένοι!
Η γιορτή που έγινε το απόγευμα της Κυριακής στο γήπεδο του Παναιτωλικού είναι προφανές ότι θα μείνει για πολλές δεκαετίες χαραγμένη στο μυαλό όλων όσοι την βίωσαν από κοντά ή παρακολούθησαν αποσπάσματα της στην τηλεόραση και στο ίντερνετ! Δεν ήταν όμως μόνο η Κυριακή. Ήταν όλη η εβδομάδα που ακολούθησε του αγώνα με τον Εθνικό στο Ελληνικό.
Αυτή η προετοιμασία, αυτή η γλυκιά προσμονή για το… κάτι πολύ μεγάλο που έρχεται. Γιατί αυτή η άνοδος στην Σούπερ Λίγκα είναι ότι καλύτερο έχει τύχει τις τελευταίες τρεις δεκαετίες όχι μόνο στον Παναιτωλικό, όχι μόνο στο Αγρίνιο, αλλά σε ένα ολόκληρο νομό!
Έναν νομό που δεν έχει να περηφανεύεται για πολλά έστω κι αν γεωγραφικά είναι ο μεγαλύτερος στην Ελλάδα. Μακριά από τα κέντρα αποφάσεων, χωρίς την δύναμη άλλων γειτονικών νομών όπως της Αχαϊας και των Ιωαννίνων!

Έτσι το καμάρι της Αιτωλοακαρνανίας, ο Παναιτωλικός έδωσε σε όλους το δικαίωμα να αναπνεύσουν. Άνθρωποι άνεργοι, με κομμένους μισθούς, με καταστήματα που είναι στα πρόθυρα του λουκέτου, φοιτητές και μαθητές που τρώνε την ζωή τους στα θρανία με το μέλλον τους αβέβαιο για μια ολόκληρη χρονιά… ξέφυγαν.
Παράλληλα με την καθημερινότητα τους περίμεναν και την «δική τους Κυριακή». Αυτή όπου ο Παναιτωλικός θα τους έδινε την χαρά και το κίνητρο. Την δύναμη για να αρχίσει η επόμενη δύσκολη εβδομάδα. Οι νεότεροι τραγουδούσαν στην εξέδρα «33 χρόνια ήταν αρκετά» χωρίς ποτέ να έχουν δει την ομάδα τους στην πρώτη κατηγορία.
Αντίθετα πολλές φορές την είδαν να βολοδέρνει στα… χωράφια της Γ΄εθνικής ή ακόμη και του περιφερειακού πρωταθλήματος. Για τίτλους φυσικά ούτε λόγος. Κι όμως δεν την εγκατέλειψαν ποτέ. Αντίθετα όλος αυτός ο… μύθος της Ά εθνικής τους έκανε να ονειρεύονται και να είναι ακόμη παθιασμένοι με τον Παναιτωλικό.
Ώσπου εμφανίστηκε το 2005 αυτός που έδωσε… σάρκα και οστά στα όνειρα. Αυτός που πήρε ένα γήπεδο διαλυμένο και το έκανε «παλατάκι».  Μια ομάδα με 5-6 δελτία μέσα σε μια πλαστική σακούλα από σούπερ μάρκετ και την έφτασε ως την Σούπερ Λίγκα. Μια ομάδα που προπονούνταν σε χωράφια και γήπεδα «5x5» και που σήμερα διαθέτει ίσως το πιο σύγχρονο αθλητικό κέντρο σε όλη την Ελλάδα. Έναν σύλλογο με διάφορες οικονομικές εκκρεμότητες (προσφυγές κλπ) που σήμερα όλοι οι παίκτες μεταξύ τους τον ονομάζουν «τράπεζα» για ευνόητους λόγους.
Το ότι ο Φώτης Κωστούλας είναι ο πιο πετυχημένος πρόεδρος στην ιστορία του Παναιτωλικού δεν χρειάζεται να το πούμε εμείς. Το λένε όλα τα παραπάνω… Στην συνέντευξη που έδωσε στο gazzetta.gr τόνισε πως τα όνειρα που έχει για την ομάδα τώρα που πλέον είναι μέλος της Σούπερ Λίγκας είναι ακόμη μεγαλύτερα. Ίσως ότι πιο καλό άκουσαν οι Αγρινιώτες φίλαθλοι στις έτσι κι αλλιώς μέρες χαράς τους.
Όμως ο τρόπος που λειτουργεί ο Παναιτωλικός την τελευταία πενταετία είναι ίσως πρότυπο για πολλές ομάδες. Για όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μακριά από… λαμογιές και μπραβιλίκια. Μακριά από απειλές προς τους παίκτες. Χωρίς «στρατό χουλιγκάνων». Στα 33 ματς που έγιναν ως τώρα οι «κυανοκίτρινοι» είχαν κόσμο σχεδόν σε όλα.
Μέχρι την Δράμα και την Κομοτηνή έφτασαν οι οπαδοί του, ενώ το γήπεδο στο Αγρίνιο ήταν κάθε Κυριακή γεμάτο! Κι όμως ούτε ένα ματς δεν το έπαιξε κεκλεισμένων! Γιατί η αγάπη προς την ομάδα ήταν πραγματική και με τον σεβασμό που της όφειλαν όλοι.
Πλέον οι Αγρινιώτες από δω και πέρα λένε πως «ήρθαν για να μείνουν». Ούτε ομάδα-ασανσέρ θέλουν να γίνουν, ούτε περαστικοί από την κατηγορία θα είναι. Γι’ αυτό κιόλας από την επόμενη της ανόδου πέρα από τα ψητά και τις φιέστες, άρχισε και ο προγραμματισμός τόσο αγωνιστικός, όσο και σχετικά με τα έργα που πρέπει να γίνουν στο γήπεδο (ηλεκτροφωτισμός, νέα εξέδρα, ανανέωση χλοοτάπητα κλπ).
Το σενάριο «ο Παναιτωλικός στην Σούπερ Λιγκ» φαντάζει αρκετά αισιόδοξο και φιλόδοξο! Μένει να δούμε σε μερικούς μήνες αν θα δικαιωθούν οι προσδοκίες μιας ολόκληρης πόλης που ακόμη είναι στους δρόμους… μεθυσμένη!
YΓ. Η ταυτότητα μου γράφει «Τόπος γέννησης: ΑΓΡΙΝΙΟ», όμως και κάτι άλλο να έγραφε τα ίδια θα υποστήριζα. Άλλωστε αυτή είναι και η πραγματικότητα!