Ενας… αμετανόητος πρόεδρος!

Πέρασαν έξι χρόνια όταν ένας τύπος από το πουθενά έμπαινε στην πιάτσα του ποδοσφαίρου, παίρνοντας στα χέρια του τις τύχες μιας διαλυμένης ομάδας. Ηταν Ιούλης του 2005 όταν στην πρώτη του εν Ελλάδι συνέντευξη στο «Goal» άφηνε την εντύπωση ενός ανθρώπου που ή δεν ήξερε με τι έμπλεκε ή το έκανε με πρόθεση, αποκλειστικά και μόνο για να τους τρελάνει όλους.
Ο «Σουηδός» Φώτης Κωστούλας ήταν το διαφορετικό μοντέλο παράγοντα και δεν το έλεγε μόνο, αλλά το έδειχνε με πράξεις.
Την ώρα που οι άλλοι ποδοσφαιροπαράγοντες συνέχιζαν να κινούνται στο ίδιο γνώριμο και προβλέψιμο τέμπο, αυτός διάλεγε τον άλλο δρόμο: Της υπομονής, της επιμονής και των έργων, μακριά από τα συνηθισμένα. Εμοιαζε και ήταν ένας μοναχικός καουμπόι που έτρωγε τη μια κατραπακιά πίσω από την άλλη, αλλά δεν το έβαζε κάτω.

Αντιθέτως έβαζε το κεφάλι κάτω και έφτιαχνε, έφτιαχνε, μόνο έφτιαχνε. Την ώρα που ο Παναθηναϊκός καυχιόταν και καυχιέται για τις μακέτες του Βοτανικού και η ΑΕΚ ψαχνόταν και ψάχνεται για το πού θα βρει χώρο να φτιάξει γήπεδο, αυτός ολοκλήρωνε την πέμπτη πισίνα και το ντιζαϊνάτο cafe bar bistro στο απέραντο αθλητικό του κέντρο.
«Ελπίζουμε το 2010 να βρισκόμαστε στην Α’ Εθνική, βάσει του πλάνου που θα φτιάξουμε. Δεν βιαζόμαστε» είχε πει τότε.
Η άνοδος του Παναιτωλικού άργησε 365 μέρες σε σχέση με το χρονοδιάγραμμα του Κωστούλα, ο οποίος λίγες ώρες μετά τις μοναδικές στιγμές που έζησε στο ματς-φιέστα με τον Διαγόρα και τη συμμετοχή των «καναρινιών» στην ελίτ ύστερα από 33 ολόκληρα χρόνια δεν δείχνει να βάζει μυαλό

«Ας πάρουν μέτρα κι ας μου στοιχίσει»

«Ακούω τις τελευταίες μέρες διάφορα Αλλοι μου λένε μην πας με αυτούς ή πήγαινε σε αυτό το άρμα ή στο άλλο. Αυτό το πράγμα είναι λυπηρό. Ο κόσμος του Παναιτωλικού νιώθω πως δεν θέλει η ομάδα να δεθεί με κανέναν, και αυτό θα γίνει. Και στο κάτω κάτω, τι πιο κακό θα πάθουμε από το να πέσουμε και πάλι;» αναρωτήθηκε με εκνευριστική απλότητα!
Κι όλα αυτά τη στιγμή που δεν προλάβαινε να δέχεται συγχαρητήρια από τον απλό και ανώνυμο κόσμο, που έκανε το παν για μια φωτογραφία μαζί του Ο Κωστούλας από χθες είναι ο λαϊκός ήρωας για μια τεράστια γεωγραφική περιοχή της χώρας που μέσω του ποδοσφαίρου βρήκε τον καλύτερο πρεσβευτή της.
Ο «Σουηδός» γνωρίζει τι θα βρει μπροστά του σε λίγο καιρό. «Υπάρχουν όλων των ειδών οι παράγοντες. Και οι σοβαροί και οι τενεκεδένιοι. Γράψ’ το όπως στο λέω Θα τους δω. Θέλω να τους δω, να τους ακούσω, να μπω στο κλίμα. Εμένα οι θέσεις μου είναι καθαρές».
Αν αποφάσιζε ο ίδιος, δεν αρνείται πως θα έβαζε στοπ στην αηδία που ζούμε στα ελληνικά γήπεδα. «Ας εφάρμοζαν η πολιτεία και η ΕΠΟ τα μέτρα που έπρεπε, ακόμα κι αν αυτό στοίχιζε στην ομάδα μου. Δεν γίνεται να υπάρχει κίνδυνος να χαθούν ζωές και να μη λαμβάνεται απόφαση για ματαίωση ή διακοπή ποδοσφαιρικών αγώνων. Ας κάτσουν όλοι κάτω να δουν αν μπορούν να φτιάξουν ένα καλό προϊόν. Αν δεν μπορούν, ποιος ο λόγος να υπάρχει;».
Ολα αυτά τα χρόνια ο Κωστούλας προσπάθησε να «διαπαιδαγωγήσει» σωστά ένα φίλαθλο κόσμο, που στο παρελθόν είχε χαρακτηριστεί αγροίκος. Και τα κατάφερε. «Εχουμε περάσει στον κόσμο μας το μήνυμα να συμπαραστέκεται με υγιή τρόπο. Τους εμφυσήσαμε στο μέτρο του δυνατού το φίλαθλο πνεύμα. Είμαστε σε καλό δρόμο, μπορούμε και καλύτερα».

«Πρώτα η παραμονή, μετά η εδραίωση»

Για το αγωνιστικό κομμάτι στέκεται στα αυτονόητα. «Πρώτα η παραμονή και μετά η εδραίωση. Εχουμε τις υποδομές, αποκτήσαμε κάποια πείρα, θα πλαισιώσουμε σύμφωνα με τις συστάσεις του προπονητή τον κορμό με 7-8 προσθήκες και θα τελειοποιήσουμε το γήπεδο». Αν και θα μπορούσε να φτιάξει καινούργιο, δεν το κάνει γιατί «κι αν ήθελα εγώ, δεν με αφήνει ο κόσμος, αφού σε αυτό ξεκίνησε και συνεχίζεται η ιστορία του συλλόγου». Λίγα λεπτά αργότερα μια μπουλντόζα έμπαινε στο γήπεδο και τα πρώτα σκαψίματα άρχιζαν στο μέρος που θα τοποθετηθεί η νέα εξέδρα 1.200 θέσεων.

Δευτέρα του Πάσχα

Η επόμενη μέρα του θριάμβου μπορεί να ήταν Δευτέρα, όμως στην πραγματικότητα έμοιαζε με Κυριακή του Πάσχα για το Αγρίνιο.
Τα μαγαζιά και οι δημόσιες υπηρεσίες κλειστά λόγω της γιορτής του πολιούχου Αγίου Χριστόφορου και την ηρεμία να χαλούν οι κροτίδες και τα δυναμιτάκια που έσκαγαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Στο ρουμελιώτικο ουρανό η τσίκνα αναδυόταν από παντού, όπως και οι ήχοι από δημοτικά τραγούδια. Σε κάθε αυλή στημένη από μια σούβλα, απομεινάρια όχι από την ανάσταση, αλλά αντικείμενα εορτασμού της ανόδου του Παναιτωλικού στη Super League. Εξω από το γήπεδο, όπου γράφτηκε εκ νέου η ιστορία, 33 αρνιά και γουρουνόπουλα πάνω στη σούβλα (δύο εκ των φωτό δεξιά) συμβόλιζαν τα χρόνια απουσίας της ομάδας από τη μεγάλη κατηγορία και παράλληλα έδιναν το μήνυμα της ελπίδας και της αισιοδοξίας για τη νέα εποχή που ξεκινά.

«Θα τους φιλοξενούμε όλους»

Ο Κωστούλας ξεκαθαρίζει πως πρόθεσή του είναι να δίνει εισιτήρια στους οπαδούς όλων των αντιπάλων, παρά τη μικρή χωρητικότητα του γηπέδου. «Θα τους φιλοξενούμε όλους. Δεν θα είμαστε εμείς που θα απαγορεύσουμε στον κάθε φίλαθλο να μην ταξιδέψει από το ένα μέρος της Ελλάδας στο άλλο για να δει την αγαπημένη του ομάδα»