«Ήρθε η ώρα της ανόδου»

Ο Νίκος Κουτσογιάννης είναι από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε το αγρινιώτικο ποδόσφαιρο και η προσφορά του στον Παναιτωλικό τεράστια. Αρχικά ως ποδοσφαιριστής και στη συνέχεια ως προπονητής συμμετείχε ενεργά σε κορυφαίες στιγμές της ομάδας μας. Ως ποδοσφαιριστής είναι ο αρχισκόρερ του Παναιτωλικού, καθώς έχει σημειώσει 116 γκολ (32 περισσότερα από τον δεύτερο Τάκη Μπάθα) σε 250 επίσημα παιχνίδια, επίδοση που δύσκολα θα πλησιάσει άλλος! Ως προπονητής πανηγύρισε πέντε πρωταθλήματα (τα δύο ως βοηθός) του Παναιτωλικού! Και μόνο αυτά τα αριθμητικά δεδομένα αρκούν να καταδείξουν το ποδοσφαιρικό του εκτόπισμα και τις εμπειρίες που κουβαλάει.

Στη συζήτησή μας παραδέχεται ότι η φετινή χρονιά, με τη συμπλήρωση 85 χρόνων από την ίδρυση του Συλλόγου και το γεγονός ότι βρίσκεται πολύ κοντά στην άνοδο στη μεγάλη κατηγορία, αποτελεί μια σημαντική στιγμή για τον Παναιτωλικό. «Μια άνοδος στην Α’ Εθνική μετά από 35 χρόνια, σίγουρα είναι πολύ μεγάλο γεγονός. Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να γίνει. Στο διάστημα αυτό οι περισσότερες χρονιές ήταν αγώνας επιβίωσης για τον Παναιτωλικό. Λίγες φορές είχε ανάλογο στόχο. Η επιθυμία του κόσμου ήταν η Α’ Εθνική, αλλά οι οικονομικές δυνατότητες δεν μπορούσαν να οδηγήσουν τόσο ψηλά την ομάδα».

Θεωρεί τα οικονομικά προβλήματα βραχνά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, «αλλά ο Παναιτωλικός έχει την ομάδα και ταυτόχρονα την οικονομική επιφάνεια ο κ. Κωστούλας, οπότε η άνοδος είναι φυσικό επακόλουθο. Αυτό δεν το λέω τώρα, το έχω δηλώσει από το καλοκαίρι».

Τον ρωτάμε για το επίπεδο του φετινού πρωταθλήματος και ποιες ομάδες ξεχώρισε. «Τα Τρίκαλα μου άρεσαν σαν ομάδα, παρότι στο πρώτο ημίωρο εκείνου του αγώνα ο Παναιτωλικός ήταν καταπληκτικός και με ενθουσίασε όσο καμία άλλη φορά. Δημιούργησε ευκαιρίες, πρεσάρισε, ήταν ομάδα με τα όλα της στο α’ ημίωρο. Καλή ομάδα εδώ ήταν και ο ΟΦΗ, αν και σε άλλα παιχνίδια που είδα στην τηλεόραση δεν ήταν το ίδιο καλός». Τονίζει δε, πως η σειρά των ομάδων στις πρώτες θέσεις του  βαθμολογικού πίνακα είναι απόλυτα δίκαιη.

Στο ερώτημα αν η διαφαινόμενη άνοδος σε συνδυασμό με τις οικονομικές δυνατότητες που υπάρχουν, μπορεί να βάλει τον Παναιτωλικό στη λεωφόρο μεγαλύτερων επιτυχιών, στέκεται κάτι που απ’ ότι δείχνει, τον ενοχλεί πολύ: «Πρέπει να αρχίσει από κάτι βασικό. Αν δεν τιθασεύσει αυτούς τους ανόητους, που κάθε τόσο θεωρούν τον εαυτό τους αδικηθέντα και χώνονται στον αγωνιστικό χώρο δημιουργώντας καταστάσεις, θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα. Του χρόνου που θα παίζουμε με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ κ.λ.π., που μοιραία θα παίρνουν περισσότερα σφυρίγματα και έχουμε τέτοια συμπεριφορά, δεν θα προλάβουμε να πούμε ούτε το όνομά μας. Πρέπει να φροντίσει η διοίκηση να μην συμβεί το μοιραίο. Γιατί, και την προηγούμενη φορά στην Α’ Εθνική την ίδια κατάληξη είχαμε, στο Αίγιο παίζαμε ένα ολόκληρο γύρο». Διευκρινίζει πάντως ότι «η πλειοψηφία του κόσμου έχει σωστή συμπεριφορά και βοηθάει την ομάδα, δίνοντας φτερά στα πόδια των παικτών, αλλά αυτή η μερίδα το κακό το κάνει. Αυτοί δεν έχουν θέση στο γήπεδο, είναι εχθροί του Παναιτωλικού, όχι φίλοι».

Οι ενστάσεις του δεν αφορούν μόνο την συμπεριφορά κάποιων στην εξέδρα. Καταθέτει την άποψή του για τον τρόπο λειτουργίας της ΠΑΕ σε ποδοσφαιρικά ζητήματα. «Πολλά πράγματα με ευχαριστούν και με ενθουσιάζουν. Κάποια όμως με απογοητεύουν. Αυτοί που διοικούν ίσως ξέρουν καλύτερα από εμένα, αλλά εγώ πάντα θέλω να λέω τα πράγματα όπως τα βλέπω απ’ τη δική μου σκοπιά. Υπάρχουν πρότυπα για το πώς λειτουργεί μια ομάδα. Πας και παρακολουθείς πώς λειτουργεί π.χ. η Μπαρτσελόνα, ο Άγιαξ, ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, άλλες ομάδες. Πρέπει να υπάρχουν ποδοσφαιράνθρωποι στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Το θέμα της επιλογής προσώπων δεν είναι δικό μου, ούτε θέλω να κάνω αβάντα στον Α ή τον Β’. Λέω πως πρέπει να υπάρχουν τέτοια πρόσωπα και η διοίκηση είναι αυτή που τα επιλέγει».

Του ζητάμε να σχολιάσει το γεγονός ότι εδώ και τόσες δεκαετίες παραμένει πρώτος σκόρερ όλων των εποχών του Παναιτωλικού και μας λέει χαμογελώντας «όπως είναι θα παραμείνουν τα πράγματα μέχρι να πεθάνω! Έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο. Ένας ποδοσφαιριστής δύσκολα παίζει δεύτερο χρόνο στην ίδια ομάδα και σπάνια τρίτη».

Του ζητάμε να ανασύρει από τη μνήμη του τις σημαντικότερες στιγμές που έζησε με τον Παναιτωλικό. «Τα καλύτερα ήταν τα χρόνια που ανεβήκαμε, που έτυχε και να έχω συμμετοχή ως προπονητής. Ίσως η καλύτερη ομάδα από ιδρύσεως του Παναιτωλικού, ήταν την περίοδο 1982-1983, που τερματίσαμε στην 3^η θέση. Ξεχωριστή ήταν η χρονιά που ήμουν προπονητής στους έφηβους, όταν η ομάδα ήταν στην Α’ Εθνική και είχε προπονητή τον πολύ μεγάλο Μπόμπεκ. Αυτές οι στιγμές που έζησαν με αυτόν τον άνθρωπο, δεν τις έχω ξαναζήσει. Έχω δει τόσους προπονητές, αλλά και στις μέρες μας ακόμα τα όσα έφερε και δίδασκε τότε, παραμένουν σπουδαία και σύγχρονα».

Τέλος, μας εξομολογείται τα όνειρα που κάνει για την ομάδα. «Ο Παναιτωλικός έχει τεράστια δύναμη. Τώρα μάλιστα που έχει έναν άνθρωπο με πολύ μεγάλη οικονομική επιφάνεια έφτασε η στιγμή να γίνουν πραγματικότητα τα όνειρα όλων μας. Όνειρα που δεν σταματούν στην άνοδο στην Α’ Εθνική. Πιστεύω ότι μπορεί να διεκδικήσει κάποια στιγμή την έξοδό του στην Ευρώπη. Δεν λέω να πετάμε στα σύννεφα, αλλά ο Παναιτωλικός μπορεί να σταθεροποιηθεί στη μεγάλη κατηγορία και τότε να βλέπουμε ακόμα πιο ψηλά. Όμως αναρωτιέμαι, φεύγοντας κάποια στιγμή ο Κωστούλας, πού θα πάνε αυτά τα όνειρα;»