Ηταν ένα ασυνήθιστο παιχνίδι Football league αυτό. Διότι δεν θύμιζε Β’ Εθνική. Δεν ήταν τυπικό δείγμα αγώνας αυτής της Β’ Εθνικής που παρακολουθούμε, ειδικά στη διάρκεια της τελευταίας διετίας. Ηταν καλό ματς, είχε διαιτητή που έδειχνε να παίζει 50-50, χωρίς κουκούτσια και σπόρια, και είχε δύο ομάδες που τα έδιναν όλα, όπως μπορούσαν, για τη νίκη.
Το ΟΦΗ – Παναιτωλικός εκ φύσεως δεν της ταιριάζει της football league. Όχι μόνο επειδή δεν είναι για τον ΟΦΗ τόπος η β’ κατηγορία, αλλά επειδή δεν ταιριάζει ούτε στον Παναιτωλικό, ασχέτως αν αυτός δεν ήταν ψυχικά, νοητικά και αγωνιστικά προετοιμασμένος για τέτοιας δυσκολίας παιχνίδι.
Δυο από τις καλύτερες ομάδες της κατηγορίας μαζί με έναν διαιτητή που είχε πάει στην Κρήτη για να σφυρίξει ό,τι βλέπει μας έδωσαν ένα καλό παιχνίδι, που στεκόταν με άνεση πάνω από τον μέσο όρο των αγώνων που μας έχει δώσει η τρέχουσα Superleague. Ηταν άλλωστε και τέτοια η εικόνα, το γεμάτο και ενθουσιώδες «Γεντί Κουλέ» που ξυπνά ωραίες στιγμές στο θυμικό του τηλεθεατή, αλλά και τέτοια η διάθεση των ομάδων, κυρίως του ΟΦΗ, να παίξουν ποδόσφαιρο, όχι αντιποδόσφαιρο.
Αν κάτι άφηνε στεναχωρημένο τον θεατή ήταν η διαπίστωση ότι δεν ανακαλύπτει, στις ενδεκάδες των ομάδων που κάνουν πρωταθλητισμό, καμιά καινούργια φάτσα. Τα κυνηγάς με το δίκαννο τα αξιόλογα Ελληνάκια, τα πιτσιρικάκια που ξεχωρίζουν και προβλέπεις γι’ αυτά εξέλιξη, μέλλον, ανέλιξη στο ποδόσφαιρο. Περισσότερο ανακαλύπτεις ξεχασμένους, «μεσήλικες» ποδοσφαιριστές, ταλέντα του παρελθόντος.
Μακάρι να τις συναντήσουμε αυτές τις δύο ομάδες στην Superleague την επόμενη σεζόν. Ευχή για το πρωτάθλημα είναι να βρεθούν στην πρώτη κατηγορία, μαζί με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Γεμάτα γήπεδα, ενθουσιασμός για το ποδόσφαιρο. Είναι ευχή για το πρωτάθλημα να επιστρέψει στις επαρχιακές έδρες. Ειδικά στις ομάδες που ξεχωρίζουν, που μοιάζουν να μην έχουν καμιά σχέση με αυτό το «1 ημίχρονο, 2 τελικό» πρωτάθλημα στο οποίο συμμετέχουν.
Το ΟΦΗ – Παναιτωλικός εκ φύσεως δεν της ταιριάζει της football league. Όχι μόνο επειδή δεν είναι για τον ΟΦΗ τόπος η β’ κατηγορία, αλλά επειδή δεν ταιριάζει ούτε στον Παναιτωλικό, ασχέτως αν αυτός δεν ήταν ψυχικά, νοητικά και αγωνιστικά προετοιμασμένος για τέτοιας δυσκολίας παιχνίδι.
Δυο από τις καλύτερες ομάδες της κατηγορίας μαζί με έναν διαιτητή που είχε πάει στην Κρήτη για να σφυρίξει ό,τι βλέπει μας έδωσαν ένα καλό παιχνίδι, που στεκόταν με άνεση πάνω από τον μέσο όρο των αγώνων που μας έχει δώσει η τρέχουσα Superleague. Ηταν άλλωστε και τέτοια η εικόνα, το γεμάτο και ενθουσιώδες «Γεντί Κουλέ» που ξυπνά ωραίες στιγμές στο θυμικό του τηλεθεατή, αλλά και τέτοια η διάθεση των ομάδων, κυρίως του ΟΦΗ, να παίξουν ποδόσφαιρο, όχι αντιποδόσφαιρο.
Αν κάτι άφηνε στεναχωρημένο τον θεατή ήταν η διαπίστωση ότι δεν ανακαλύπτει, στις ενδεκάδες των ομάδων που κάνουν πρωταθλητισμό, καμιά καινούργια φάτσα. Τα κυνηγάς με το δίκαννο τα αξιόλογα Ελληνάκια, τα πιτσιρικάκια που ξεχωρίζουν και προβλέπεις γι’ αυτά εξέλιξη, μέλλον, ανέλιξη στο ποδόσφαιρο. Περισσότερο ανακαλύπτεις ξεχασμένους, «μεσήλικες» ποδοσφαιριστές, ταλέντα του παρελθόντος.
Μακάρι να τις συναντήσουμε αυτές τις δύο ομάδες στην Superleague την επόμενη σεζόν. Ευχή για το πρωτάθλημα είναι να βρεθούν στην πρώτη κατηγορία, μαζί με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Γεμάτα γήπεδα, ενθουσιασμός για το ποδόσφαιρο. Είναι ευχή για το πρωτάθλημα να επιστρέψει στις επαρχιακές έδρες. Ειδικά στις ομάδες που ξεχωρίζουν, που μοιάζουν να μην έχουν καμιά σχέση με αυτό το «1 ημίχρονο, 2 τελικό» πρωτάθλημα στο οποίο συμμετέχουν.
μολις τωρα υποδοχη στην ομαδα απο συνδεσμιτες με πολλα βαρελοτα και συνθηματα καλη κινηση για ψυχολογικη τονωση των παιχτων που ηταν με σκυμμενα κεφαλια δειγμα οτι ξερουν το καθηκον τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή